Sen insansın kardeşim,
Bunun farkındalığında bir hayat yaşamalısın, pamuk ipliğine bağlı bir hayat değil!
İnsanın insani halleri olur.
İnsanlık halleri yaşarsın sen.
Bazen üzülür,
Bazen neşelenir.
Bazen güler,
Bazen ağlarsın...
Ömrün içinde türlü türlü sıkıntılarla, dertlerle, olumsuz durumlarla karşılaşırsın.
Bazen her şeyden vazgeçer, bazen yeniden başlarsın kaldığın yerden.
Ey güzel kardeşim,
Kimse de sihirli bir değnek yok.
Kendine gel, kendine bir bak, kendinle kavga etmeyi bırak artık, kendinle barış, hayatınla kucaklaş artık.
Ufacık bir sallantıda yıkılacak psikolojinle yaşama hayatını, hayatını görev bilinciyle yaşa.
Yaşamak senin görevin,
Yaşamak senin ödevin.
Tabi ki sarsılacaksın zaman zaman,
Tabi ki yere çökeceksin zaman zaman,
Tabi ki hayallerin yarım kalacak çoğu zaman.
Ama küsmeyeceksin,
Ama yerden kalkacaksın,
Ama yeni hayaller kuracaksın.
Seni tüketmeye çalışan bu kapitalist yardım alma anlayışından kendini kurtaracak, kendini hakiki muhabbet bağına sokacaksın.
Arkadaş, dost, sevgili, eş etrafındakilerle konuşacak, iletişimini canlı tutacaksın.
Soracak, sorgulayacak, düşünecek, tefekkür edeceksin bol bol.
İnsanı sevecek, yaratılana tebessüm etmeyi unutmayacaksın...
Unutma Sen insansın!
Cennette değil dünyadasın.
Her şeye hazırlıklı olmak senin görevin unutma!
Sevgi ve muhabbetle.
