Osman Kara'yı ebediyete uğurladık! Soyadı Kara'ydı kendisi Aydınlık

Osman Kara'yı ebediyete uğurladık! Soyadı Kara'ydı kendisi Aydınlık..

Bulunduğu ülkede, şehir, kasaba, köy ve mahallede, kısaca bulunduğu her ortamda onu görenler güneşin aydınlığını görürlerdi yüzünde...

Onu yakinen tanıyanlar çok iyi bilirler, ayaklı kütüphane olduğunu…

"Bilmek ağır yüktür Recep" derdi.. O, bu yükü taşır gibi görünürdü, fakat belli etmezdi sırtındaki dünya yükünün ağırlığını. En ağır "kalabalıklar içindeki yalnızlık en ağırı kardeşim, yalnızlık" diye de eklerdi!

Çağımızda çok bulamadığımız bilge insanlarımızdandı Osman abi.  Sorumluluğunun farkındaydı ve ona göre yaşadı! 7'den 70'e herkesin bir şeyler sorup öğrendiği sorulan bir insandan bahsediyorum size…

Klavyesiydi onun en yakın arkadaşı; fikrini akıl süzgecinden geçirip bilgiyle süslerdi her tuşa vuruşunda. O muhteşem yazılar hep böyle dökülürdü sayfalara. Yaşadığı evin üst katı ise hem bu dünyaya, hem de bilmediğimiz dünyalara açılan ana giriş kapısıydı adeta...

Evet bu benzetme bile yavan kalır bir ifadedir; en azından benim için... Binlerce kitap, ansiklopedi, belge, fotoğraf ve objenin arasında insan kendini başka bir alemde hissederdi.

Doksanların sonlarıydı, bir dost meclisinde şahsen tanıma fırsatım olmuştu;
'ustalarımın ustası, Türk Milliyetçilerinin, Hukuk camiasının ve basın camiasının önemli ismi Osman Kara'yı...

Yerde gezinen ve yanından gelip geçen canlıya zarar vermekten korkarak yürürdü, bu sahte, gelip geçici yer yüzünde...

Öyle ki, sonraki atacağı adımların hesabını yapardı.

Yakın yürürdük ustayla anlayacağınız...

Yol yürüdük, yollar katettik ve kaçınılmaz olana, en uzun yolculuğa, yani sonsuzluğa geçiş duraklarımızdan olan 'berzah alemi' randevusuna bir daha geri dönmeyecek şekilde, dün revan oldu Osman abim...

Eylül hazandır, hazindir dahası.. Döküm ve söküm ayıdır der büyüklerimiz Eylül için. Yaşça bizler de kemal’e eriştiğimizden, bizim neslin diline pelesenktir bu söz, sahiden ruhumuzu tedirginleştiren, hazan ayıdır Eylül ve yine yaptı yapacağını...

Bizi burada, onu da ahiret yolculuğunda yalnız bırakmayacak olan Allah'a (c.c) dua ediyorum:

“Bu dünyanın aydınlanmasına vesile olduğun insanların ışıkları, kabirlerinde de sonsuza dek sönmesin yarabbim...”

Yattığın yer incitmesin seni, mekanın cennet olsun Ustam...